گـل نـرگـس

"سوره باران"

مثل باران به تن خشک بیابان برگرد 

باغت آباد ! به آبادیِ ویران برگرد 

سبز بودیم ولی زرد چو گندم شده ایم 

قبلِ خشکیدن مان سوره ی باران برگرد

کوچه های دل خود را همگی ریسه زدیم 

ای سفر کرده به این شهر چراغان برگرد 

پای بر دامن غربت نکش از تنهایی

ای همه خلق تو را دست به دامان برگرد 

وعده های سرِ خرمن به دلم دادم دوست 

فصل خرمن که گذشته‌ است بهاران برگرد 

عید همگی مبارک :) 

#نیمه_شعبان

بسم اللّٰه الرحمن الرحیم 

ای آنکه دل ز هجر تو ماتم گرفته است 

بنگر که چشم های مرا غم گرفته است 

دق می کنم بدون تو ، آیینه واقف است 

از سینه ای که آه دمادم گرفته است

دلتنگی سه شنبه شب و بغض جمکران

امشب دلم به وسعت عالم گرفته است

هرچند دست یاری از او من کشیده ام

مولا ولی دست مرا هم گرفته است

چندیست بی تو گریه امانم نمی دهد 

حتی ربیع بوی محرَّم گرفته است 

آقا ! بیا که ببینم به چشم خود 

آخر دعای این همه آدم گرفته است ...!

پ ن : 

اللّٰهم عجِّل لولیک الفرج 

التماس دعا :)

بسم اللّٰه الرحمن الرحیم

گر چه در چشمان تو عمری فقط تردید بود 

آنچه در قلبم همیشه داشتم امّید بود 

توی دنیا لحظه ای را با تو بودم ، بعد آن 

تا قیامت بر سر آن لحظه ها تشدید بود 

با تو شیطان هم خیال سجده دارد در سرش 

ما همه سیّاره و چشمان تو خورشید بود

بس که شیرین است و خوش موسیقی گفتار تو 

هر زمان نام مرا بردی همان دم عید بود

زیر بار وسوسه این توبه را خواهم شکست 

بی گمان لب هایت آن میوه که حوّا چید بود 

با سخن چینان بگویید او نمی افتد ز چشم 

او تمام آنچه که چشمان من می دید بود

توی خوابم دیده ام لب های تو پژمرده است 

بی گمان تعبیر خوابم «نیل می خشکید» بود 

زندگی دور از تو عمری بازی ام داده است ؛ باز 

آنچه در قلبم همیشه داشتم امیّد بود 

"محمدرضا مهدیزاده"

پ ن : بیش از دو سال پیش این غزل رو سرودم ، بیت مطلع و مقطع و چهارم رو فی الحال و هنگام ویرایش به غزل اضافه کردم . هر چند هنوز نیاز به ویرایش داره . 

بسم اللّٰه الرحمن الرحیم :) 

"تردید"

گفتی که میمانی ، کمی تردید دارم 

یک آرزوی مبهمی تردید دارم 

تقدیر را هم زیر و رو کردیم با هم 

یک سرنوشت «درهمی» تردید دارم 

آیینه ای بودم مرا درهم شکستی 

آری ! تو سنگی محکمی تردید دارم 

من مستقیم و تو ولی چالوس ماندی 

لبریز از پیچ و خمی تردید دارم 

گیریم اسماعیل من ، در شعر هایم 

شفاف همچون زمزمی ؟! تردید دارم 

با چتر قلبم لحظه ای باران نبودی 

یک قطره ی کوچک «نَمی» تردید دارم

از آرزو ها گفتن و معشوق بازی

با دلبرانی "دم دمی" تردید دارم

گفتم فراموشت کنم امّا نمیشد ! 

شیرین ترین تردیدمی تردید دارم 

امروز هم تا عصر من در فکر بودم 

زخمی به دل یا مرهمی ؟! تردید دارم ...

غزلی از زمستان 95 :)

* اشتباهی در حق خودم مرتکب شدم که چوبش رو امروز خوردم :(

چون من مباد هیچکسی شرمسار خویش ! / صائب 

* در من کسی پیوسته می گرید / این من که از گهواره با من بود / استاد ابتهاج (سایه)

* بالاخره امروز به عهدی قدیمی وفا کردم و قسمت آخر آموزش قواعد شعری رو هم منتشر کردم ، انگار یه باری از روی دوشم برداشته شد .

#پازل_بند  #دمتم_گرم 

بسم ربِّ الحسین(ع)

امروز نخستین روز از فصل تابستان است و نخستین روز از فصلی نو از زندگی‌ام که از ابتدا آمیخته‌ای از جبر و اختیار بود.
نخستین روز از فصلی که برایم لبالب از امید و زندگانی است، فصلی که "اجباری" اش می‌خوانند و من با اشتیاق به این جبر تن داده‌ام. مگر من در این اختیار چه اندوخته‌ام که از جبر گریزان باشم.
احساسم بیش‌تر شبیه است به اردو رفتن های روزگار کودکی و ایام دبستان. آمیخته‌ای از اشتیاق و ابهام. شاید هم کمی دلشوره. و البته امیدواری.
دیروز عصر پس از قریب به ده سال زلف های مبارک را به مغراض سپردم و نخستین گره را از خویشتن گشودم، چه وابستگی های بیهوده ای.
نمی‌خواهم چنان دلگیر باشم از روزگاری که به آن اجبارم که "یقیناً کله خیراً"، و من در آن چشم انتظار خیر و نیکی عظیمی هستم. روزگاری که اگر در آن اختیار بیش‌تری بود قدم های دیگر برمی‌داشتم اما که می‌داند کدام قدم به غایت قریب است و کدام از آن غریب؛ که "وَهُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئًا وَهُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَعَسَى أَنْ تُحِبُّوا شَیْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَکُمْ "
و  من گم‌کرده‌ی خویش را به جست‌وجو خواهم بود، در جست‌وجوی آشنایی غریبم، کسی چه می‌داند شاید منتهای خویش را در این مسیر خواهم یافت و ذره ذره ام از رحمت با کرامت و ذره‌پروش سیراب خواهد شد "ان‌شاءالله.

ایًام آموزشی را در پادگان شهید هاشمی‌نژاد حوالی شیروان سپری خواهم کرد.

پ ن :
به دنبال کسی جامانده از پرواز می‌گردم
#فاضل
چهارشنبه_ یکم تیر ۱۴۰۱/در مسیر پادگان بزرگراه مشهد-قوچان

"تکرار یک یلدا"

مثل قرص ماه کز دریا خجالت می کشد 

تشنه ی وصلم دلم امّا خجالت می کشد 

مثل کولی های شبگردم پی ات میگردم و 

از پریشان حالی ام دنیا خجالت می کشد 

شام یلدایی شده شب های تلخ انتظار 

دارد از تکرارش این "یلدا" خجالت می کشد 

آنقَدر با خویش می گویم که فردا می رسی

دیگر از من واژه ی "فردا" خجالت می کشد 

یا شموس الطالعة ! وقتی نباشی آفتاب 

هر طلوع صبح جمعه را خجالت می کشد

بس که دلگیریم ؛ هم ما از غروب جمعه ات ،

هم غروب جمعه ات از ما خجالت می کشد 

بی تو حتّٰی این تلاقی ها ، تقاطع های شهر 

در دل خود از رسیدن ها خجالت می کشد 

ویرایشی از غزل قدیمیِ «انتظار یلدا» که پیش تر در وب قرار گرفته بود .

پ ن :

#جایگاه_انتظار 

۲ - از حضرت ابوالحسن الرضا علیه السلام آمده که فرمود: « چقدر خوب است صبر و انتظار فَرَج آیا نشنیده ای فرموده خدای عز و جل را که: « وَ ارتَقِبُوا إنّی مَعَکُمْ رَقِیبٌ » [۲] ؛ و چشم به راه باشید که من با شما چشم به راهم. 

« فَانتظرُوا إنّی مَعَکُمْ مِنَ المُنْتَظِرِینَ » [۳] ؛ پس انتظار بکشید که من با شما از منتظرانم. بنابراین بر شما باد صبر به درستی که گشایش پس از ناامیدی می‌آید، البته آنان که پیش از شما بودند صبورتر از شما بودند [۴]

----------

[۲]: ۱۹۴. سوره هود، آیه ۹۳. 

[۳]: ۱۹۵. سوره انعام، آیه ۷۱. 

[۴]: ۱۹۶. کمال الدین، ۲ / ۶۴۵ باب ۵۵ ح ۵.

[مکیال المکارم فی فواید الدعاء للقایم ( عجل الله فرجه الشریف ) - جلد ۲، صفحه ۱۸۴] 

#چه_کردم_با_خودم_که_مرگ_و_زندگی_برام_فرقی_نداره

شهر دنبال من و من پی تو میگردم

خسته ام دیگر از این قصه ی سرگردانی

#محمدرضا_مهدیزاده

تک بیتی از غزلی قدیمی-م ، که در جیم هم کاملش هس . البته اصلاح نشده :)

یکی از مسائلی که باعث میشه گاهی از خودم ناراحت بشم ، احساساتی بودنم هس 

برای مثال حتی وقتی فیلم نگاه میکنم این اتفاق میفته :/ البته سعی میکنم که هیچکس متوجه نشه :دی

آخرین فیلمی که احساساتی-م کرد ؛ "ظاهر و زارا" بود :) 

فیلم هندی "دلداده" هم پشنهاد میشه :)

"هم حصار/ویرایشی از غزل کوپه های قطار"

چشم هایم باز شد دیدم کنارم نیستی

خوب میدانم که دیگر بی قرارم نیستی

کوپه ها را یک به یک میگردم و فهمیده ام

در مسافر های امروز قطارم نیستی 

ای رفیق نیمه راه ! ای چشم هایت قرص ماه

دارم از اندوه تو جان میسپارم ! نیستی

ای تمام کهکشان دورت بگردد ، ماه من !

در مدارت هستم اما در مدارم نیستی

یک زمستان آشیان میساختی بر شاخه ام 

کوچ کردی از برم ، بر شاخسارم نیستی

من هنوزم در حصار سرد پرچینم ؛ چقدر 

درد دارد اینکه دیگر «هم حصارم» نیستی 

من شبانه آمدم شاید که پیدایت کنم

تو چراغ جاده های انتظارم نیستی

گرچه باران کوچه را با عطر خود سرمست کرد 

درد دارد هر قدم وقتی کنارم نیستی 

شاعر : محمدرضا مهدیزاده

پ ن : چه مبارک است این غم ، که تو در دلم نهادی 

به غمت که هرگز این غم ، ندهم به هیچ شادی 

تک بیت از #هوشنگ ابتهاج(سایه)

این جمعه هم نیامدی و پیر تر شدم 

قدری که از من آینه پرسید : کیستی ؟!

اللهم عجل لولیک الفرج :)

این عکس نوشته و تک بیت رو تقدیم میکنم به همه ی اونایی که توی سختی ها هم میخندن :))

التماس دعا :)

اینستاگرام : Mohammadreza_mahdizade

خوش به حال شانه های پنجره

امشبی را خیس باران میشود

مثل لبخند تو که قاب شده بر دیوار
خیره ماندم به تو و جراَتِ آواز نبود

زیر باران خنده با چشمان گریان ساده بود

با تو تعبیر بدِ خواب پریشان ساده بود

(:

بعد تو من ماندم و این طرح های زوج و فرد
از ترافیک خیالت لحظه ای هم کم نشد

#شاعر_محمدرضامهدیزاده
#از_غزل_ترافیک_خیال

طراحی : jeem.ir

«تاوان»

گفته بودی با همه نیش زبان داری عزیز !

شاید اما دست کم با ما دوچندان داشتی

هر که با تو مینشست از جمع دنیا میبرید

چند «عاشق» تویِ گلزار شهیدان داشتی

شاعر : محمدرضا مهدیزاده

قسمتی از غزل تاوانم :)

«طرفدار»

از غمش شاعر شدم اما طرفدارم نشد

من گرفتارش شدم اما گرفتارم نشد

یک نفر با طعنه تویِ دفتر شعرش نوشت :

آنکه من میخواهمش بانوی اشعارم نشد

شاعر : محمدرضا مهدیزاده

قسمتی از شعر طرفدار سروده ی خودم :)

«سادگی»

زیر باران خنده با چشمان گریان ساده بود

با تو تعبیر بد از خواب پریشان ساده بود

قدرِ دنیا خاطره های دوتایی مانده است

پیش از این ها رد شدن از این خیابان ساده بود ...!

شاعر : محمدرضا مهدیزاده

# به زودی شعرِ کامل در وبلاگ قرار خواهد گرفت :)

«سکوت پاییزی»

غمار عشق‌مان که پهن میز است

هنوز شال گردنت به آویز است

تمام دست من فقط دل افتاده

تو گفته‌ای که حکم «خاج و گشنیر» است

دائم نشسته ام کنار شومینه 

اتاق سرد من شبیه دهلیز است

شبی به پنجره تبِ تو باران زد

و امشبی فقط سکوت لبریز است

من از سکوتِ تلخ شیشه فهمیدم 

هوای رفتنت هوای پاییز است

صدای چکه چکه‌های ناودانی

نشانه‌ی غرورهای سرریز است

شاعر : محمدرضا مهدیزاده