گـل نـرگـس

اشعار محمدرضا مهدیزاده

آنچه در قلبم همیشه داشتم امّید بود

 

 

بسم اللّٰه الرحمن الرحیم

 

گر چه در چشمان تو عمری فقط تردید بود 

آنچه در قلبم همیشه داشتم امّید بود 

 

توی دنیا لحظه ای را با تو بودم ، بعد آن 

تا قیامت بر سر آن لحظه ها تشدید بود 

 

با تو شیطان هم خیال سجده دارد در سرش 

ما همه سیّاره و چشمان تو خورشید بود

 

بس که شیرین است و خوش موسیقی گفتار تو 

هر زمان نام مرا بردی همان دم عید بود

 

زیر بار وسوسه این توبه را خواهم شکست 

بی گمان لب هایت آن میوه که حوّا چید بود 

 

با سخن چینان بگویید او نمی افتد ز چشم 

او تمام آنچه که چشمان من می دید بود

 

توی خوابم دیده ام لب های تو پژمرده است 

بی گمان تعبیر خوابم «نیل می خشکید» بود 

 

زندگی دور از تو عمری بازی ام داده است ؛ باز 

آنچه در قلبم همیشه داشتم امیّد بود 

 

"محمدرضا مهدیزاده"

 

پ ن : بیش از دو سال پیش این غزل رو سرودم ، بیت مطلع و مقطع و چهارم رو فی الحال و هنگام ویرایش به غزل اضافه کردم . هر چند هنوز نیاز به ویرایش داره . 

اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت

"یا رفیق من لا رفیق له"


چندی پیش فیلمی سینمایی ، داستانِ زوجی را روایت می کرد که در آستانه ی جدایی بودند و در همین هنگام شخصیت مرد ماجرا گرفتار مشکلاتی می شد و همسرش جای اینکه پیگیر طلاق باشد ، برای نجات همسرش از آن گرفتاری به آب و آتش می زد و در نهایت پس از حل و فصل گرفتاری ها زوجی که حالا رابطه شان محکم تر از پیش شده بود از جدایی منصرف می شدند . 

و اینگونه می شد که مشکل کوچک تر موجب گشایش در مشکل بزرگ تر (رابطهٔ در آستانه ی ویرانی زوجین و طلاق) می شد ‌. 

در ابتدا واژه ی مفقوده ی زندگی این زوج «رفاقت» بود ، واژه ای که امروز در زندگی بسیاری از زوج های جوان و نه چندان جوان مفقود شده است و موجب فصلی عمیق میان دو نفری می شود که روزی نهایت آرزو های شان را در چشم های بی تکلف همدیگر تماشا می کردند . 

رفیق ؛ واژه ای عربی و از اسماء پروردگار است که تجلّی آن در دو طرف به رابطه شان استواری و قوام می بخشد . رفیق نه فقط حبیب است که دوستی و محبت کند و نه انیس است که فقط همدم و هم راز باشد . رفیق یعنی یار ، همدم ، دوست خوب ، همنشین و از همه مهتر "همراه" . رفیق آن کسی است که در دشواری ها و پستی و بلندی های زندگی پا به پای تان می آید و هر کجا زمین بخورید دست تان را می گیرد ، کمک تان می کند که برخیزید و لبخندی گرم به شما هدیه می کند. با بودنش گرمی بخش وجودتان می شود و تنهای تان نمی گذارد ، آری ! رفیق یعنی بسوز ، رفیق یعنی بساز . 


در این آشفته روزگاری که عمر زندگی های مشترک بسیار کوتاه شده و مهر طلاق موجب المثنیٰ شدن بسیاری از سه جلد ها شده است ؛ شما به خودتان ، به انتخاب تان احترام بگذارید . پای انتخاب تان بمانید و همراه و هم پایش باشید . قدر دان همدیگر باشید ، ارزشمند بودن همدیگر را یادآور شوید و صبح به صبح برای عشقی که میان تان جاری است ، اسپند دود کنید و چهارقل بخوانید .

رفاقتی دو طرفه برقرار کنید و اگر لازم بود و همسرتان ارزشش را داشت که دارد ، برای همدیگر بسوزید و بسازید آنچنان که پروانه به پای شمع . مگر عشق چیزی بیش از این است ؟!

چشم و هم چشمی را کنار بگذارید و از آنچه خداوند به شما بخشیده است لذت ببرید . 

زندگی با رفاقت ، قدرشناسی ، وفاداری و عشق ورزیدن زیبا تر از پیش می شود . باور کنید جدایی آنقدر ها هم کریم نیست و چیزی بیش از تنهایی و افسوس به شما نخواهد بخشید .


به قلم : محمدرضا مهدیزاده 


پ ن :

عشق و درویشی و انگشت نمایی و ملامت 

همه سهل است ، تحمل نکنم بار جدایی 


"سعدی"


#شهید_بیضایی


💚"اشهَدُ انَّ امیرالمومنینَ علیًا ولیُ اللّٰه"💚

أَنَّهُمْ کَانُوا فَاطِمِیِّینَ ...!💙

یاحسین ! ❤
بس که از این فاصله ها دلگیرم
بیش از این دور بمانم ز حرم میمیرم ...! 🍂

وبلاگ اشعار "محمدرضا مهدیزاده"
#تمامی اشعار این وبلاگ در سایت جیم (ضمیمه ی روزنامه ی خراسان) انتشار یافته است.

کانال تلگرام :
gheisar_aminPoor@ 🟣



Designed By Erfan Powered by Bayan